13 yaşından beri çalışan biriyim çok zor bir çocukluk geçirdim annem vardı ama yok gibiydi birkez saçımı okşamadı okula giderken hep aç giderdim saçlarımı kendim tarar üstümü kendim giyerdim evden çıkınca açım diye evin kenarına oturur saatlerce ağlardım babam öldükten sonra el olduk herkese kimsem kalmadı ne abimler nede annem sahip çıkmadı hep tek başına mücadele ettim ve eşimi tanıdım onunla evlendim bir kızım var ve 5 gün önce kürtaj oldum bebeğimi kaybettim az önce yengemle konuştum çocuğu boncuk yutmuş geçmiş olsun demek için aradım aramaz olaydım ben annene bakmak istemiyorum bıktım artık bir işe yaramıyor banada günah hepiniz bir araya gelin konuşun siz bakın dedi benim ayrı evim yok eşimin ailesiyle birlikte oturuyoruz ben nasıl alıyım bakayım ya ben daha annemin kokusunu bilmiyorum elimden bişey gelmiyor annem benim o ama elim kolum bağlı yeni bebeğini kaybeden birine bunlar denir mi abim ablam var onlara sesi çıkmıyor bana diyor çok bunaldım bana aile olmadılar hiç biri ne yapcam bilmiyorum ablam arıcak konuşcaz eşim diyor alırız bakarız ama öyle de olmuyor kendi evimde değil ki Allahım yardım et