Pazartesi işe başlıyorum evraklarımı falan tamamladım verdim her şey hazır. Belki girişimi bile yaptılar bilmiyorum. Ama ağlamaktan içim çıktı hala ağlıyorum. 14 saat goremiycem kızımı bakın şuan 6 oldu saat daha görmek için 2saatim var gibi düşünüp duruyorum. Gündüzleri eşim bakıcak ama asla içim rahat değil
Evet çok güzel bakar belki ama çorbası, yemeği,.yoğurdu meyvesi benim kadar dikkat etmez. Nöbet çıkışı olucak, uykusu gelir of of. Arada annem, kayınvalidem destekliycek eşim zaten gündüzleri evde. Sabahtan beri durup durup ağlıyorum. En güzel zamanlarını goremiycem 1 yaşında. Arada tanidikda var şimdi mesaj atsam olmaz demi? Şimdi başlamazsam da bir daha iş bulamam, mesleğimle ilgili en azından. Veya alışır miyiz sizce?