İyi akşamlar hanımlar. Benim 20 yıllık bi arkadaşım hatta kardeşim gibi gördüğüm bi dostum vardı. Sıkı bi bağımız vardı hiç kopmadık.Hakkını yiyemem her derdimi ona dökerdim dinlerdi bıkmadan usanmadan ve bekarken çok samimiydik evlerinde falan kalırdım. Fakat en büyük yanlışı ben evlendikten 9 ay sonra evime gelmesi oldu. Ki ben defalarca görüşmeyi teklif ettiğim halde hep koronayı, hamileliğini, işi, gücü öne sürmüştü. Fakat bu kırgınlığımı hiç dile getirmedim.
Neyse sonra aramızda bi sorun çıktı. Ben sadece ona söylediğimden emin olduğum bişeyi başkasından duydum ve ona tepki gösterdim. Onu dedikodumu yapmakla suçlamış gibi oldum. Fakat sonra çok üzülünce kıyamadım belki ben yanlış anlamışımdır belki başkasına da anlatmışımdır diye konuyu kapattım. Fakat kırgın ve eskisinden daha mesafeli davranmaya başladı bu olaydan sonra. Ama yine de beni çok sevdiğini, kaybetmek istemediğini vs söylüyordu.
O arada ben annemin evine gittim evimi terkettim. Eşimle sorunlarımız vardı. Annem uzak mesafede. Ve baktım bu arkadaş beni 2 ay arayıp sormadı. Gittiğim gün mesaj attı . Aradan 2 ay geçtikten sonra bi mesaj attı yine yoğundum, işe başladım, kusura bakma arayamadım vs yine aynı şeyler. Bende üstü kapalı onda son zamanlarda umduğum samimiyeti bulamadığımdan bahsettim. Tabiki bozuldu neye uğradığını şaşırdı ve konuşmayı kısa kesti.
Ben kendi evime döndüm. Çok şükür şuan eşimle iyiyiz. Fakat benim kafama takılıyor. Sanırım geldiğimde bi hoşgeldin diye arar yazar diye bekledim yapmadı. Bi kaç hafta sonra da doğum günü. Nasıl bi tavır sergilemeliyim bilmiyorum. Bazen burda açık açık bahsettiğim gibi içimdekileri ona dökmek istiyorum sonra aman diyorum ne gerek var. Ne yapmalıyım yorumlarınızı bekliyorum.