Az önce sma li bir bebeğin videosunu gördüm.annesi ciğerleri açılsın diye bir aletle göğsüne ve sırtına vuruyordu.o kadar masum ve o vurmaları alışmış ki sanki annesi vurmuyor da seviyor...oturdum ağladım.kızım kucagimda uyudu.
Aklıma kızımın doğduğu zaman geldi.
Çok sorunlu bir hamilelik geçirdim.
Eşimle çok sorunlar vardı.ki ilk zamanlar hamileligimi öğrendiğimde delirdim istemedim.sonra alıştım.
Hamilelikte ve doğumda öyle şeyler yaşadım ki psikolojim berbat haldeydi.dogumda da travmalar yaşadım.
Kızım doğdu göremedim kucağıma alamadım.
Yüzde elli yaşama şansı vardı.
2.günü ameliyat olacak dediler bı o zaman ağladım merhametten.küçücük daha nasıl ameliyat olacak diye.
Ben taburcu oldum eşim bı yandan kaynana bı yandan lohusalık bı yandan çok yıkıldım.
Ölmek istiyordum.artık psikolojim öyle hale gelmişti ki hiç birşey hissetmiyordum.
Geceleri tuhaf yüzler görüyordum.
Kulağıma birisi eşimin ismini söylüyordu.
Evin içinde ayak sesleri duyuyoedum.
Bir kere de evden kaçtım doğum yaptığım hsstsnenin bshsecinde oturdum ağladım vs.
Ama kızım için ağlamadım hiç...acı bile hissetmedim ya düşünün 23 gün yoğun bakımda yattı.eşim gitti hep videolarını attı ama izliyordum birşey hissetmiyordum.
Odaya geçip ben niye böyleyim niye birşey hissetmiyorum diye ağlıyordum.
Oysa o kadar anaç ruhlu o kadar merhametli bir yapım vardı ki.çocugum olmasını o kadar isterdim.
Beni çok az tanıyan insanlara bile deseniz ki Melike'nin bı bebeği olacak ama ölme riski olacak vs ama Melike yemek yemeye Su içmeye devam edecek,gülmeye ayakta durmaya.
Vallahi kimse inanmazdı.
Bebeklere karşı öyle merhametliydim ki ağlayan bebek görsem onunla ağlarım yani.
Ama az önce sma li bebeğe ağladım sonra kızım kucağımda uyudu onu yatırdım.mutfaga gittim.
Bir de üstüne ben kızım için nasıl olur da ağlamadım.nasil yedim içtim yaşadım aklıma geldiği zamanlarda çıldıracak gibi oluyorum
Psikolojim bozuktu lohusaydim belki depresyona girdim psikoz bile başlamıştı diye kendimi avutuyorum ama vicdan azabı çekiyorum.
Şimdi kızım 8 buçuk aylık.
Onu 23.gun iki gün hastanede emzirme provasindan sonra evimize getirdik.
İnanır misiniz o zaman ki hallerini hiç hatırlayamıyorum :( evet ona çok iyi baktım.40 im çıkana kadar bu benim bebeğim mi benim karnında mıydı bunca zaman.ben doğum mu yaptım anne mi oldum diyordum ona bakıp bakıp.
40 tan sonra kendimi toparladım ufaktan
Çok şükür tek başıma baktım günde 13 defa damlalarla birlikte ilacı vardı.esim borca batmış geceli gündüzlü eve gelmezdi vs sonralarda da çok sıkıntı yaşadım ama ona iyi baktım.
Çok şükür beslenme düzeni sağlığı uyku düzeni herşeyi şu an çok iyi.
Ama ben o zamanları hatırladıkça çok üzülüyorum :(
