Çalışıyorum, üniversitede öğretim görevlisiyim..hâlâ okuyorum, doktora yapıyorum..herkesin karakteri farklı sanırım çalışmasaydım sizin gibi hassas olurdum, rahat isteyemezdim..ama eşiniz eminim bu şekilde düşünmenizi istemez..siz aileden o şekilde yetişmişsiniz..benim de annem hep önce iş sonra eş derdi, babam esirgeyen bir insan değildi ama hani öyle anneme harçlık bırakayım ihtiyacını alsın demezdi birlikte çıkarlardı alışverişe ama annem çekinirdi babanız o kadar çalışıyor diye.. ya da babam memlekete giderken kendi ailesine yeğenlerine hediyeler alırdı annem de beklerdi kendi aileme de alalım diye ama diyemezdi..o yaşanmışlıklardan dolayı hep öyle yetiştik, iyi bir işiniz düzenli bir maaşınız olsun derdi hep..şükürler olsun öyle endişelerim olmuyor, aileme birşey yaparken eşime sormam gerekmiyor, inşallah öyle birşey olmaz ama hayatın ne getireceği de belli olmaz ayrılmamız gerekse düşünmem ki kime sığınayım napayım..