Babannemi kaybedeli 1 yıl olacak, dedem vefat ettikten sonra ara ara bizde kalırdı arkadaşım gibiydi pamuk elli babannem. Beni çok severdi hep Bi tane derdi. Onu hiç üzmedim. Hep onu dinledim herkesten çok. Eskileri anlatırdı aynı şeyi defalarca anlatırdı hiç usanmadan cevap verirdim. Çok mutlu olurdu sadece bir kere eşimle annemlerde kalırken babannem hep odaları karıştırdığı için bizim yattığımız odaya girip çıktı sürekli eşimde uzun yoldan yorgun gelmişti. Babaanne dedim gel bak senin yatağın burası orda biz uyuyoruz falan dedim yatağına yatırdım. Kusura bakmayın kızım dedi o kadar üzülüyorum ki şu an hep vicdanım sızlıyor girseydi odaya nolur Du sanki demeseydim öyle ah içim yanıyor. Canım babannem. Başka vicdan azabım yok ama bu yine aklıma geldi gece gece buraya yazmak istedim