Bir kızım var çok şükür kaynanamlarla oturuyorum müstakil evde ... Genelde evde olurum yani hep ... Maddi durumumuza geliyim iyi değil ama tamamen kötüde değil yani bir çocuğumuz daha olursa baka biliriz ama hani mükemmel değil belkide bilmiyorum yani yediririz giydirirz ama böyle sıradan bir hayat ... Kafam o kadar karışık ki,aslında ben çocuk doğurmayı bile düşünmüyordum ta ki kızımın yüzündeki o ifadeyi görene kadar ... Kızım evde tek başka çocuk yok oynayacak,dışarı desen çıkmıyoruz pek ... Müstakil evde yaşıyoruz ve komşu çocukları bahçeye çıkdıklarında kızımda arkalarından koşuyor nasıl mutku oluyor ... Ve benim bir ablam var insanın ablası yahud kardeşi olmak muhteşem duygu ... Yani belkide çoğu kızım için bir çocuğum daga olsun isdiyorum ,kendimde içden içe istiyorum tabi ama işte tereddütlerim o kadar kendimi sıkışmış hiss ediyorum ki ,doğurmakla ikinci çocuğa haksızlıkmı ederim ya da kızımı kardeşden mahrum bırakmak doğrumu ... Ama maddi durumumuz parlak değil bu durumda da doğurmak doğru mu ... Bilmiyorum ... Ama benim ablam en iyi arkadaşım onu biliyorum