Ya ben asla kaynanamı kötülemek istemem ama gerçekten çok bunaldim ben mi abartiyorum hep ben alttan alıyorum ama değişen bişe olmuyor .ben hamileydim düşük tehlikem vardı dokuz ay yattım annem şehir dışındaydı kaynanamı aradım anne bana yemek yapar mısın gel yanıma aradadedim oda nazlanma kalk yap işini bizde doğurduk dedi dokuz ay boyunca bidefa aramadı doğum yaptım doğuma geldi sadece oturdu doğum yapana kadar eve gitti .sonra kızım kuvezde kaldı 40 gün boyunca ne aradı kimse ne geldi bu arada eşimin kardeşleri ablasi eltim babasi kimse aramadı .en son annesine dedimki kırk gün gelmedinz simdiden sonrada gelmeyin .eşim çok üzüldü bisene konuşmadık bayramda onun hatrina gittim babası duygulandı çok haklısın ben hata ettim kırıldım sinirime yenildim senle evlendin evleneli ilgilenmedik dedi.Bu barismadan sonra tekrar aynilar ne arar ne sorarlar bütün herkes toplanır.yemek.yerler benim haberim olmaz herseferinde eşimin hatrina giderim .çünkü annem hasta oldu eşim çok baktı onlara.kendi ailesi gibi sever sayar.ben tek başıma okadar çok sıkılıyorum ki gidecek tek akrabam yok sürekli evdeyim zaten virüs var diye gitmiyorum ama insan istio yanında birileri olsun kızım hastalanıyor eşim uzakta oluyor bı Allah'ın kulu demio hastaneye goturim haberleri de oluyor .ben nasıl davranım .çok üzülüyorum