14 Kasım annemin doğum günü. Elimden geldiği kadarıyla birşey almaya çalışıyorum anneme. Gümüş bileklik almıştım 2 tane annem çok sever gümüş. Kahve makinesi almıştım anneler gününde. Kaynanamada çay makinesi almıştım. Kendi annemden ayırt etmemiştim. Ama eski postlarimi bilenler bilir aramızın bozuk olduğunu. İnsanın kalbi bir kere soğuduğunda eskisi gibi olmuyor hiç birşey malum.
Neyse hepsini kendi biriktirdiğim parayla aldım. Annem her geldiğinde bana 50-100 TL harçlık bırakır. Eşimden de ihtiyacım var diyip aldım . Birşeyleri bahane ederek. Niye diyeceksiniz ? Bir çoğunuz yaşıyordur. Kocamın annesine alınca para lafı etmez. Ama benim anneme aileme gelince yüz eğer. Hı al tamam diye ağzının ucuyla konuşur. Bende derim kii annem kendi veriyor bana harçlık annemin kendi parası sanki hepsi senin mi de böyle suratsız konuşuyorsun diyorum. Çok doluyum. Şimdide kaynanama gittik. Kayinbabam hastanelik oldu felç geçirdi (sol tarafı) geçmiş olsuna gittik. Eşimi bir görün bayramlık çocuklar gibi. Anasına gidince hep öyle. Tamam bunda ne var diyeceksiniz ama benim anneme aileme öyle değil ağrıma gidiyor. Ben anneme gidince de eşimin tarafina gidince de hep mutlu olurum. Adalet mi bu şimdi ?
B.oktan şeyleri takıyorsun demeyin. Küçük sinek mide bulandırıyor. 4 yıllık evliyim hep böyleydi bu adam. Bu da demek oluyordu benim annemi aile olarak görmüyor.
Buna çok üzülüyorum. Mesela annesine her gittiğimizde ekmek al gel der annesi eşim alır parasını almaz. Ama benim annem 4 yılda bir kere al dedi ki ben söyledim annem kendi gidip alacaktı. Eşim m.al gibi bakıyor anne sen otur ben giderim demedi. Ben söyleyince annem bozuk yok diyip 50 tl verdi. Diyemezmiydi bende bozuk var anne dur ben alırım koy paranı cebine diye. 50 tl aldı ordan 2 ekmek arasını . Ve ben utandım. Ben kaynanam hataya gitmişti. Kayınbabama gittim bakmaya salcasina bulguruna margarinine kadar aldım parasını istemedim. 2 ekmek parası ya 
Tek derdim para değil başka başka sıkıntılarım da var bilenler bilir. Şimdi herşey gözüme batar oldu. Böyle biri değildim. Beni bu hale getirdikleri için utanmalari lazım ama nerde ....
Yine derdimi anlattım. Bi tek burda içimi döküyorum .
Neyse anneme dolap aldım. Annem ben alırım sen harcama dedi biriktirdiğin parani torunuma harca dedi. Ama içim rahat etmedi. Fikri veren benim annem sen almışsın gibi kabul ederim ha sen ha ben parasını vermişim önemli değil dedi . Tek evladiyim. Gönlüm nasıl rahat ederdi kii ?
Eşimle kaynanamgilden dönerken annemde hirkami unutmuşum dedim. Anneme kapıdan uğradım anneme de aynı yalana söyledim gardroba bak bi anne dedim. Vestiyerin üstüne parasını bıraktım 
Son paramdi ama anneme yine yalan soyledim eve gelip mesaj attım parayı bıraktığımı ve paramın olduğunu söyledim .
Anneme feda olsunn . Hem annem hem babam hem arkadaşım , sırdaşım , dert ortağım.
Komşumuzun kızı kredi çekmiş 400 bin tl ev almış annesigile. Utandım... 
benim elimden bu kadarı geliyor. Bugün bir duygusalim hüzünlüyüm. Babam yaşasaydı diyorum ne değişirdi bu acıya dayanmak zor oluyor.
Kafamın karışıklığı belli oluyordur. Yazarken bakıyorum konudan konuya geçiyorum. Farkındayım. Anlayın benii
Hayırlı bir evlat olamıyorum sankii
Neden böyle düşünüyorum bilmiyorumm.. Ne kendime ne eşime ne kendi kızıma ne anneme yetemiyorum gibii
Okadar çok şey anlattığım için asıl meseleyi sormayı unutmuşum kızlar. 300 TL aldım dolabı. Ve esim bendeki parayı biliyordu. Şimdi cebimde 10 tl kaldı dediğimde illaki parayı ne yaptın diye soracak ? Bende hep doğrucu davutumdur. Şimdiye kadar anneme ne aldıysam hep soylemisimdir. Gizlim saklım yoktur. Benden dürüstlüğü öğrensin diye. Yine doğruyu söyleme taraftarıyım. Ama her zamanki gibi yüzü düşecek. Benimde sinirlerim bozulacak oturup ağlayacam biliyorum hep aynı şeyler oluyor çünkü. Sizce ne yapmalıyım ? Yalan söyle derseniz de ne yalan söylemeliyim ??