Yaşadım canım ama maalesef günahına girdik .çok kötüydü.kalbim hep yaralı onunla alakalı .kedim vardı.bazen evde bazen apartamanimizda geziyordu.aile apartmanı bizim.apartmana erkek kedi girmis benim kedi hamile kaldı 5 tane doğurdu.baya bı baktık bu şekilde de catimiz vardı üstü kapalı daire formunda ama kaba inşaat halinde...bize kalsa katiyen birakmazdim.ama apartmanda başka insanlarda olunca .6 tane birden olunca birde ne kadar bakımda yapılsa koku oluyordu.istemdi kimse ben itiraz ettim ilk .ama baktım baya herkes isyanda.birde ozamanlar kıl tüy kaçar hasta eder muhabbeti vardı .insan bilmeyince de doğru saniyo.kucuk çocuk da vardı apartmanda .tamam ozaman dedim kabul ettim.ama için yandı.ananem Bahçeli biyerde oturuyor oraya götürdük.hergun babamla yiyecek götürdük hergun bakmaya gittik hergun ağlaya ağlaya donduk .ama bı gün baktık hiç biri yok .ve o kedi Tekir benim hayatımın en bohem döneminde benim yanıma Hızır gibi geldi.hayatimin en yalnız dönemlerin den biriydi . huzur veriyordu bana .ama gitti işte.nasil yaptık bunu nasıl kabul ettim .insan en sadık dostunu yarı yolda bırakır mı.aklima geldikçe mahvoluyorum...yıllar sonra babam yine bı kedi buldu yolda onu da aldık erkekti aynı sknti olmaz hem dedik..babam dükkanda bakıyordu ona da .sokakta başka kediler saldırmış bigun buna bı hastalık kaptı .fiv .bigun bizim apartmana çatıya çıkmış .kenara cikmis sen kendini at.camdan düştü.babamda dükkanda asada.beni aradı kos kedi atlamış heralde diye .onu da dua ede ede ağlaya ağlaya hastaneye götürdük...emara falan alındı.baya bı hastalığı çıktı . maalesef çok da masraf.durumumuzda pek iyi degildi:(dediler ki barınağa bırakın orda bari tedavi olsun.barinaga bıraktık ondan da ağlaya ağlaya ayrildik .bide durumu kötüydü.sonradan barınağı kaç kez aradiysam net bı bilgi vermediler..işte oyuzden ne kadar istesem de şartlar ve ortam müsait olmadan bilinçsizce sahiplenmek istemiyorum.