Kızlar eşim devlet kurumunda çalışıyor. Binbir emekle uğraşıp sınava girdi çok şükür terfi ederek atandı. Normalde yaşadığımız ilçede açık olmasına rağmen kadro açmadılar. Yaşadığınız yere 80 km uzaklıkta başka bir ilçeye atandı. Hiç beklemediğimiz birşey oldu. Her gün gidiş geliş zor olacağı için irda misafirhane gibi bir yerde kalıyor. Hafta ici orda hafta sonlari yanımızda olacak. Çocukların okul durumundan dolayı yaza kadar böyle idare etmek zorundayız. Bu hafta ilk haftanızdı. Eşim bize ve evine bağlı, ilgili çok şükür. O gidince bütün sorumluluk ban kaldi. 9, 6, 1.5 yaşlarında 3 çocuk. Inanılmaz yoruluyorum. Hepsi bir yana akşamları özellikle eşimin yokluğu çok ağır geliyor. Özellikle 1.5 yaşındaki kızım babasina o kadar düşkün ki bugün her falan kapıya baba diye koştu. Rabbim başka türlü ayrılık vermesin. Olanlara da sabir versin ama gerçekten evde hiçbirşey yapmasa bile gölgesi varlığı yetiyor. Ayrı bir güven huzur buluyor insan. Bos yataga girmesi ne bilim kotu iste. Yaza kadar zaman nasıl geçer bilmiyorum. Öyle iste iç dökmek istedim.