Kızım küçükken 30 milyon kelime diye bir kitap okumuştum. Kitabın özeti ne kadar çok konuşursanız bebeğinizin beyni o kadar gelişir. Ama bence bu yeterli değil, düşünsene sen bir yabancı dil öğreniyosun karşında sürekli biri konuşuyor ama sen anlamıyorsun. İsterse günlerce hiç susmadan konuşsun bı anlamı var mı ? Sonradan farklı yerlerde okudum ve bana mantıklı gelen bebegin anlayabileceği şekilde konuşmak. Mesela ben yaptıklarımi söyleyim. Biseyle ilgili konuşuyorsam mutlaka onu gösteririm. Tane tane konuşmaya çalışırım. Ve özellikle kitap okurken, kartlardaki nesneleri söylerken karşımda olmasına dikkat ediyorm çünkü dudak hareketlerini görüp taklit etmeye çalışıyor. Mesela diyelim bir ses geldi, Annecim bak motosiklet hin hin diyor diyorum. Ya da Ezan okunuyorsa bak hoca Allah diyor ezan okunuyor diyorum. Yani olabildiğince herşeyi somut bir şekilde söylemeye çalışıyorum. Bir de şöyle bişey varmış, tek kelime konuşuyorsa bizim cümleler iki kelimeli olmaliymis ya da en fazla üç. Uzun olunca anlamıyor çünkü