Dün eşim geç geldi,ben surat asinca da noldu diyo,sanki ben boşuna surat asıyom.Noldu ne naz yapıyosun dedi bana.Ya yine boş verdim,sarılmaya çaliştim,kendini çekti,elimi koluna koydum,kolunu yavaş yavaş çekti,başimi yasladım yine geri çekildi.Beni yataktan salicaksin şimdi,her yeri kaplamişsin dedi bana.Ya ben ona sarilmadan uyuyamiyorum,ama o böyle yapıyo.Ben de senin yaninda uyumak istiyorum dedim.Bana yanımda uyumuyorsun,içime giriyorsun dedi.Yorganı üzerine atıp kendi tarafıma döndüm,haraketlerine dikkat et dedi bana.Bu ne demek dedim sonra kavga.Ben sustum,o kalbimi kırdı.Tuvalette ağladım,sonra da yerimde.Gece de zor uyudum saat 5-te.Her şeyde öyle yapıyor.Beni umursamıyor.Her şeye vakit ayiriyo,bitek bana ayırmıyo.Ben onu çok özlerken,o beni umursamıyo bile.Üstelik daha 1 ay oldu evleneli.Neden böyle yapıyor anlamıyorum,ilk başlarda da böyleydi ama bu kadar da değildi.Yurtdışına geldiğimden beri böyle.Burda da kimsem yok(Bi tek sizler varsiniz derdimi paylaşıyorum.Zaten tanidiğim insanlarla dertleşmeyi sevmiyorum.
Kendimi zor tutuyorum ağlamamak için.Neden bu kadar kırıcı oluyor anlamıyorum.
Özür dilerim,kendi derdimi anlattım sanki sizin derdiniz yokmuş gibi.Kusura bakmayın,dayanamadım art8k.
O benden önce geldi yurt dışına,ben 2 hafta sonra.Belki onun için az bi süre ama ben zor bitirdim.Her gece onun yastığını kokluyodum,gözlerim doluyodu.Yatağın diğer tarafına bakmamaya çalışıyodum uyurken,boş görmeyeyim diye.Her sabah deodorantını odaya sıkıyodum,onun kokusu gitmesin diye.Ama ben bunların hiç birini ona söylemedim.Zaten düğünden bi kaç gün sonra uyandıktan sonra gidiyo,bi de akşam geliyodu,gözüm kapıda kalıyodu o gelene kadar.Şimdi de işe giyiyo sabah,ordan da spora sonra arkadaşlariyla.Gece geliyo eve.Bekliyom,her kes uyuyo ben onu bekliyorum.Evden çıkınca bi görüşürüz filan demiyo,geldiğinde de bişey demiyo.Bi de öyle davranıyo ki sanki doğru bişey yapmış.Ben surat asarsam,küsersem de beni suçlu çıkarıyo,yine ben kötü oluyorum(
Hata mı yaptım ona bu kadar bağlanarak.Ben hep onu düşünüyom,beni kırdığında bile bunu ona belli etmemeye çalışıyorum,sırf o üzülmesin,kızmasın diye.Sürekli bana kilo aldın,larna bak,o gıd ne 3cü çene çıkarmışsın,kapıdan sığamicaksın filan diyo üstelik.Ya ben fazla kilolu değilim ki 44 kiloyum.Zaten zayıflama egzersizi yapıyorum,o böyle söylemesin diye.Dayanamıyorum kalbimi bu kadar kırmasına.En kötüsü de buna rağmen ben ona kıyamıyorum.Gece horladığında bile rahatsız olsam da Allahım nolur rahat uyuya bilsin,rahat nefes ala bilsin nolur diyorum.Ben uyumasam da olur,o uyusun,diblensin diyorum.***** kafam işte,arkadaşlarıyla vakit geçirip yoruluyobi de diblendie.Ama napim ona kıyamıyorum,ama kendime kıyıyorum
Napiyim.Bana bi yol gösterin nolur
Ben çok istiyodum çocuğumuz olmasını.Kayınpederim de bunlardan da bi torun göreyim diyor hep.Ama ben artık istemiyorum galiba.Ya böyle mutsuzum,bide çocuğa mutsuzluk yansımasın.Sanki şahane anlaşiyoduk bide çocuk yapalım
Acaba onu sevdiğimi belli edemiyormuyum?Ben sevgimi belli etmekten sekinirim genelde ama böyle de olmuyo ne yapayım bilmiyorum(O onun için yaptıklarımı bilmiyo.Ama anlaması,görmesi lazım bence.Beni kırdığını anlamoyomu?Taşmıyım ben?!