Mecburen konuşuyorum. Ama o da benden ben de ondan hazzetmiyotuz. Bakışından, duruşundan, bazen beni görmezden gelmesinden anlıyorum. En baştan beri böyle zaten. Kıskanılacak neyim var diyorum, bakıyorum ama anlamıyorum. En başta yapıcıydım, sorun bende herhalde diyordum ama artık yok. Kimin ne olduğu ortada. Ben de ona göre davranıyorum. Az da olsa mecburen konuşuyorum. Ama mümkünse konuşmamayı tercih ediyoruz karşılıklı. Ben bunu eşime hiç söylemedim. Ama keşke o gıcık bana zamanında laf sokarken ben sessiz kalmasaymışım. Çok pişmanım.