Cocuklugumdan beri dügünleri cok severim. Böyle kalabalık ortam müzük eglence sevdiklerin falan hep heveslenirim böyle.. Bu akşam da sokagımızdaki Bi komsunun dügünü vardı dügün salonundan gelmişler gelini getirmişlerdi kapıda müzik falan çalıyordu balkondan cıktım baktım öyle gelin o kadar güzel olmustu ki tam benim hayalimdeki gibi Bi gelinliği vardı sevdikleri yanındaydı. Sevdigi adam annesi babası arkadaşları akrabaları... Yüzü gülüyordu mutluydu o kadar özendim ki onun mutluluğuna. Benim hiç öyle bir mutluluğum olmadı Bi gelinliğim olmadı dügünüm kınam olmadı sevdigim tüm insanlar hiç Bi arada olmadı. Hiç bir hayalimi gerçekleştirmedim.. Özene bezene Bi yuva kurmadım ev dizmedim. Begendigim herseyi alamadım perdemle halım uysun diye kafa yoramadım evim için dügünüm için alışverişe cıkamadım.. Ama ama en cok da zoruma giden ailemin evinden dualarla cıkamadım gelinlikle cıkamadım onların elini öpemedim telli duvaklı gelin olamadım. Hep düşünüp durdum acaba o gelinlik bana da yakışır mıydı güzel gelin olur muydum. Eşime damatlık yakışır mıydı. Güzel resimlerimiz olur muydu acaba.. Her gelin gördügüm zaman bunlar gelir aklıma öyle içime dokunuyor ki benim onlardan ne eksiğim vardı diyorum kendi kendime keşke bazı şeyler içinde ukte kalmasaydı şu hayal ettiklerimden biri bari gercek olsaydı ne olurdu sanki..