Dünyadaki kitabını (Kur'an'ı) inanarak okumayan, ahirette sol eline tutuşturulacak kitabını dehşet içinde okuyacaktır. İnkârcılar şöyle mırıldanacaklar:
"Eyvahlar bize! Bu kitaba ne oluyor ki, küçük büyük bırakmayıp her şeyi sayıp döküyor" (Kehf, 49).
Evet ahiret kitabında her şey sayıp dökülecek. Hiçbir şey gözden kaçmayacak.
İnsan o gün gaflet içinde yaşamanın bedelini ödeyecektir.
"Gözleri yuvalarından fırlayacak. 'Eyvahlar bize, biz bundan ta bir gaflet içindeydik. Hayır!
Biz zalim kimselerdik' diyecekler" (Enbiya, 97). O günkü itirafın bir faydası olmayacak.
Pişmanlık o gün itibar görmeyecek. Dost dostunu satacak. Kişi evladından, babasından, annesinden kaçacak!
TERAZİ ADİLCE TARTACAK
"Derken (kulakları sağır eden) o şiddetli gürültü (Sur'a ikinci üfürüş) geldiği zaman, o gün kişi, kardeşinden, anasından, babasından, eşinden ve oğullarından kaçar! O gün onlardan her bir kişinin, kendine yetecek bir işi vardır" (Abese, 33, 34, 35, 36, 37).
"O gün inkârcılar için çok zor bir gün olacaktır" (Furkan, 26).
"Keşke toprak olaydım diyecekler" (Nebe, 40).
"Keşke falancayı dost edinmeseydim diyecekler" (Furkan, 28).
Şimdilerde Allah'ı, elçilerini ve kitabı inkâr edip şımarıkça Allah'ın yarattığı kâinatta dolaşıp duranların, yaldızlı sahte sözlerle inkârcı taifeyi çoğaltmaya çalışan gafillerin halini Kur'an şöyle anlatıyor:
"Ve o gün kâfir olanlar, ateşe arz edilirler de 'Bu gerçek değil mi' denir.
'Evet' derler. 'Rabbimizin hakkı için ahiret gerçekmiş' derler. Allah da 'Öyleyse, gerçekleri örtbas etmenizden dolayı azabı tadın' der" (Ahkaf, 34).
O gün bir zerre kadar haksızlık edilmez. O gün, her hak sahibini bulacak. Her terazi adilce tartacak. Yalanlar sahibinin suratına iade edilecek. Kendilerini sadece dünya hayatına endeksleyenler fena yanılacaklar. 120 bin peygamber, sayısız emir ve uyarı, gidenlerin sessizce gidişleri, yeni gelenlerin nizama uygun gelişleri, muhteşem ahenk, matematiksel düzen, bu kâinatın genişliği her akıl sahibini uyandırmalı aslında. Ama maalesef hâlâ gaflet içindeler. Ayet, iyiliğin veya kötülüğün mutlaka dünyada karşılığının olacağı beklentisinin yanlış olduğunu da şöyle anlatıyor:
"İnkâr edenlerin (gönüllerince) diyar diyar dolaşmaları sakın seni yanıltmasın. Bu az yararlanmadır. Sonra varacakları yer cehennemdir. Orası ne kötü bir yerdir" (Ali İmran, 196, 197).
SON PİŞMANLIK...
Son pişmanlık fayda vermeyecek. Ahlar, vahlar, hasretler, iç geçirmeler, yalvarma ve yakarmalar o gün karşılık bulmayacak.
Cehennem halkı büyük bir pişmanlık içinde, cehennem bekçisi olan melek Malik'e seslenecekler.
Yalvaracaklar. Kur'an olayı şöyle resmediyor: "Ve ey Malik diye bağıracaklar.
Yalvar Rabbine de öldürsün bizi. Malik (şöyle cevap verecek): Şüphe yok ki siz ebedi azaptasınız" (Zuhruf, 77).
Dünyada ahiretin hakkaniyetiyle yüzleşmeyenler, o gün ahiretin hakikati ve hesabı ile çarpılacaklar. "And olsun ki, sen bugünün geleceğinden gaflet içindeydin. İşte senden perdeyi kaldırdık. Artık bugün gerçeği bütün açıklığıyla görüyorsun" (Kaf, 22).
'BİZİ GERİ GÖNDER'
Şimdi manzara şöyle: İnanıp iyi işler yapanlar, ahlaklı davrananlar bir tarafa alınacaklar.
Dünyada Allah'ı bilmeyen, peygambere inanmayan, kitaba saygı duymayan, ahireti önemsemeyenler ise cehennemin mahşere getirildiği an (Ki o gün cehennem getirilecek ve o gün insan her şeyi anlayacak - Fecr, 23) dehşet içinde titreyecekler.
Zira akıbetleri bellidir.
İşte karşılarında sığınacakları, kaçacakları yer, yurt, kurtuluş yok.
Son bir çaresizlikle itirafta bulunacaklar:
"Suçluları, Rabblerinin huzurunda başlarını öne eğmiş olarak: 'Ey Rabbimiz!
Gördük ve duyduk. Bizi geri çevir. Salih amel işleyelim. Artık kesin olarak inananlardanız' (derlerken) bir görsen" (Secde, 12).
GÖRÜNCE İNANANLAR
Utanıyorlar, mahcuplar. Gördükten sonra inandıklarının berbat itirafı içindeler. Zira onlardan görmeden inanmaları istenmişti.
Şimdi bir fırsat daha istiyorlar. "Bizi çevirsen, bak neler neler yapacağız. Ne kadar secde edeceğiz, pişmanlık duaları, yakarışları edeceğiz" derler.
Halbuki geçirdikleri ömürlerinde uzun yıllar boyu onlara her fırsat verildi. Her imkân!
Kahrolası bir inadın, kibrin, enaniyetin, yalanın, sahte gülücüklerin, dünyada çarpılmamanın büyüsüne ne kadar da kapılmışlardı. Şimdi gördüler işte, ama her şey hesaba çekilmiş.
Asla yeni bir hesap olmayacak.
FIRSAT VARKEN KULLAN
Henüz fırsatın var. Bugün kendini emanet bir vücudun sahibi olarak güvende hissediyorsun.
Ama vaden dolup gideceğin anda yaşayacağını sana anlatayım.
"Nihayet onlardan birine ölüm gelip çattığında şöyle der: 'Rabbim, beni dünyaya geri çevir.
Ta ki, boşa geçirdiğim dünyada (bu fırsatla) razı olduğun iyi iş yapayım.' Hayır! Bu onun ağzından çıkan (boş) bir laftan ibarettir. Dirilecekleri güne kadar onların dönüşünü engelleyen bir perde vardır" (Müminun, 100).
Sen hiç kabir âleminden başı kırık olarak geleni gördün mü?
Gelemezler. İyiler de, kötüler de. Oraya kayıtlılar artık. Mahşere kadar
KADINLARI KORUYAN PEYGAMBER
Hz. Peygamber'den önce kadınlar hayata ilişkin söz sahibi olamıyorlardı. İstediklerini eş olarak seçemiyor, dövülüyor, sövülüyor, aileleriyle istediğinde görüşemiyor, kız doğurduklarında horlanıyor, ibadetlerine engel olunuyor, istediğine iman edemiyor, küçümseniyor, mirastan pay alamıyor, tacize muhatap oluyor, ağır işlerde çalıştırılıyor, ticarette zorlanıyor, rahatça sokağa çıkamıyor, kısacası ikinci veya üçüncü sınıf insan olarak kabul görüyordu. Kadının duygusuna, sözüne, itirazına, eleştirisine itibar edilmiyordu.
Hz. Muhammed (SAV) geldi ve her şey değişti. İbre tersine döndü. Kadın seçme hakkını kullandı. Dilediği kişiyle evlendi, dilemediğini reddetti. Görevler aldı. Hatta çarşıda, pazarda söz sahibi oldu. İnsanlara -gayrimüslime desığınma hakkı verdi. Kız doğurunca kutlandı. Horlanmadı. Mirasa ortak oldu. İstediğinde ailesiyle -sıla-i rahim- görüştü. İftiraya uğradığında iftira edenler cezalandırıldı. Camide saf oldular. Cenaze namazlarına katıldılar. Saygınlık kazandılar. Evlerinde söz sahibi oldular. Kısacası hak ettikleri her şeyi geri aldılar.