5 gün sonra sezaryen olcam 3.gebeligim psikolojik olarak iyi degilim aslında boşlukta gibi hissediyorum eşimden çıkarıyorm acısını bana bir şey olursa evlenme yoksa mezarımdan çıkar seni rahat bırakmam diyorum çocuklarıma iyi bak şubu bitmiyor söylenmem acıyorum ona hem geri kalmıyom lafımdan hormonlarım beni yapıyor böyle çok seviyorum onu çocuklarımı da düşünüyorum artık dogurda kurtulak diyo eşim yoksa kafayı yiycen diyo bende beraber senle imkanım olsa senin yerine dogurmaya razıyım yeterki sus diyo