Hanımlar çok şaşkınım ve üzgünüm. Günlerdir ben kime ne yaptım kimin kalbini kırdım da bunu yaptı diye düşünüyorum. Benim eşimin ailesi çok yakınımda oturuyor. Oldum olası çok güzel anlaşırız. Bir kere bile sıkıntı yaşamadık. Zaten anlatsam inanmazsınız o kadar iyi insanlar ki. Manevi olarak hep sevgi dolu hep pozitif sakin insanlar. Maddi olarak zaten onlar olmasa nasıl geçinirdik diyorum. Görümceme de bana asla hak geçirmeden evimizi aldılar, bize sıfır araba aldılar onlara iş kurdular, bize arabayı yıllık kontrole götürürse onların arabaya lastik alırlar, evlerine giren her şey 3 tane alınır bölüştürülür, ben daha hiç bulaşık makinası ilacı tuvalet kağıdı kahve çay birsürü şey hiç almadım hep gelir poşet poşet bana da kızlarına da. Evlerinde yemek mi pişiyor ben et yemiyorum diye ayrı tencerede etsizi yapılır. Her gün tatlısına kadar yemek yollarlar, daha bir gün evlerinde bardak bile kaldırmama müsade etmediler. Ya bakın bunlar abartı değil fazlası var. Ve ben hep kayınvalidemin de kayınpederimin de ağzının içine bakardım hasta olsalar üzüntüden kahrolurdum. Sonra bir şey oldu. Bakın bıçak keser gibi aniden. Hamile olduktan bir süre sonra başladı. Yemin ederim nefes alsalar sinir oluyordum. Ya insanlar daha doğmadan neler neler aldılar çocuğuma ben sinirimden oturup ağlıyordum benim çocuğumu elimden almak istiyorlar diyordum. Korona olduk o evin kapısının önüne 24 saat yığdılar her şeyi camın altından bizi görmeye geliyorlar ağlıyorlar perişan insanlar ben onun bile altında art niyet arıyordum. Ve gıcık gıcık davranıyordum. Ben ters yaptıkça yazık insanlar daha da telaşla iyiliğim için uğraşıyorlardı. Bu sefer panikle daha çok arayıp soruyorlardı ben daha da kuruluyordum. Çocuk doğdu daha da beter oldum. Boğucam bak hepsini nasıl art niyet arıyorum heer şeyde. Annem ablam yazık çok üzülüyorlardı kızım yapma kızım çok iyi insanlar sen neden böyle yapıyorsun diye. Gelelim iş nerde patladı...
Birkaç hafta önce bir gün annem geldi bize. Ya kızım nicedir şu kapınızda yağ sürülmüş gibi pis bir bez ver de sileyim valla gözüme batıyor demiyeyim diyorum ama dedi. Aldı bezi çıktı dış kapıya beni çağırdı sonra. Kadıncağız bembeyaz olmuş korkmuş. Eliyle o yağ gibi şeyi bir kazıdı şok oldum. Sadece yağ gibi görünüyordu ama bildiğin ağda gibi bir şey çıktı. Annem bunun üzerine çişini yap ya da tuvalete at kapıyı da sidikli bezle sil dedi. Ben tabi güldüm hee anne adaçayı da yakalım ehe ehe yapıyorum. Annem baktım baya kararlı iyi dedim ya ver. Attım tuvalete üzerine tuvaletimi yapıp sifonu çektim kapıyı da sildim sidikli bezle. Hiçbir şey yok aklımda hiç aklıma gelmedi s.alak gibi. Kızlar ertesi gün bir uyandım kuş gibiyim. Bakın size anlatamam. Aylardır sanki biri içimi sıkıştırıyormuş ben hep nefret doluydum. Dilim zehir saçıyordu. Ya anlatamam o duyguyu. Eşimin ailesine eskisi gibi hissetmeye başladım. Sıfır nefret. Her gün çocuğu alıp gidiyorum hiç onlardan çıkasım yok inanamazsınız bakın. Taşlar sonradan yerine oturdu bende. Resmen eşimin ailesinden soğuyayım diye yapılmış bir şey bu... ya ben sinirimden allahım nolur içime şevkat ver sevgi ver al bu nefreti diye diye ağlayarak uyudum aylarca. Bakın 24 saat nefretimi kusmak istiyordum. Ve şimdi çok üzülüyorum. Neden ya neden? Neden bir insan bunu yapar? Kim ne istedi ki bizden? Bakın ben burda bazen sinirlenip coşup klavye delikanlılığı yapıyorum ama bakmayın yani normal hayatta hayır bile diyemem insanlara. Sürekli sırıtırım. Bu sinir olduğum zamanlarda bile insanların yüzlerine bir şey diyemediğim için oturup ağlıyordum. Yani gerçekten kalp kırmam hele böyle bir hareket yapıcak kadar kimseyi incittiğimi düşünmüyorum. Neden ya neden? Yani çok da ürkütücü bu kadar mı etkili bu meret? Ya bir daha yaparsa bunu yapan? Ben evime hiç misafir almıyorum koronadan dolayı ama birgün alıcaz elbet. Ya göremediğim bir yere böyle bir şey yaparlarsa ya evladıma bir şey yaparlarsa diye kendimi yiyorum. Kayınpederime danıştım sürekli onun dediği duaları okuyorum. Elimden gelen başka bir şey yok. Anlatıp rahatlamak istedim okuyan varsa teşekkür ediyorum ❤