Mrb birazdan hastaneye gidicem sanırım yatisim yapılacak sancım fazla çıkmış nst de doğumdan dogurmaktan değilde evde bıraktığım yavrumu bidaha gorememekten korkuyorum sabah gitmiştim hastaneye Dr dogumhaneye yönlendirdi gitmedim akşamı bekledim eşimle gidicem bu saate kadar kızımla ilgilendim yıkadım saclarini taradım öptüm kokladım bolca onu çok sevdgmi soledim ama onu birakip doğuma gidemiyorm içimden gelmiyor biraz daha vakit geçirmek istiyorum görenler bilir sabah bana kahvaltı hazırlamıştı :) daha 4yasinda şu satırları yazarken ağlamaktan mahvoldum ben niye böle oldum kalbim ikiye bölündü biri evde bırakacağım kızım için endişelenirken diger yanım doğmayı bekleyen oğlumda onu biran önce alıp sağlıkla evime gelmek istiyorum sezeryan olucam bna dualar edin aslında bna değilde çocuklarıma dua edin anneleri onları bu cirkin dünyada yanlız bırakmasın ben gidiyorum kizlar dilerim ki doğurdum çocuklarımlayim die post açarım sizlere Allah'a emanet olun çirkin insanlara rağmen hayat çok güzel en kısa zamanda tekrar görüşmek üzere sanırım hamilelik psikolojisi benimki hemen hemen herkes de aynı duygulari yaşar heraldr