Tatlım ona bağlama konuyu, ben evlendiğimde çalışıyordum ki mesleğim çok güzel, çok istedim çalışmayı eşim gerek duymuyorum çalışma dedi, aile büyükleri olmaz dedi. Oğlum büyüdü 3 yaşındaydı üniversite sınavına girdim yıllar sonra dışarıdan bölüm seçtim 2 buçuk yılda mezun oldum. Şimdi ağızlarında mutlulukla üniversite mezunu zeynep te diyorlar. Ama dinleyip otursaydım hiç. Yine dinlemedim(karşı çıkmak değil ama alttan alttan mesajlarla beceriyorum bunu) iş başvurusu yaptım, anaokulu öğretmeniyim çağrıldım defalarca iş görüşmesine, sonunda özel anokulunda başladım ama okul dolandırıcı çıktı :D (bu ayrı bi komedi) öğretmenlerin çalışanların maaşını vermedi, ailelerinde peşin paralarını alıp kaçtılar yıllar sonra işe başladım sevinci varken olana bak ama sonuçta herkes gördü ki istese yapıyor.. Vel hasıl neden anlattım iste yeter ki ve hayat eşlerimizle ortak evet ama onlara biz aman sıkılmasın, aman arada çıksın gezsin istediğini yapsın diyorsak şu hayat biz kadınlara zor ve istediğimiz zor şeyler değil. Nasıl mutlu oluyorsan fırsat bekleme, oluştur o fırsatı ve yap. Kadın isterse yapar. Senin mutluluğun şu minnoşun mutluluğu demek çünkü. Ve eşin için öyle düşünme lohusalık şeysi bu bazen çok ince ve gereksiz şeyler düşünüp güzel kafamızı yorabiliyoruz. Eminim öyle bir düşüncesi yoktur. Hiç düşürme motivasyonunu. Ve şu 3.5.insanlar mecbur hayatımızdalar yanlarında kafamı yormamak için hee he diyorum ne istiyorsam onu yapıyorum yada ince düşünmüyorum hiç kafama takmıyorum. Eşin ve çocuğuna odaklar en çokta kendine tatlım. Bu güzel zamanlarını ziyan etmelerine izin verme silkelen ve kendine gel ❤️ yeni güzel anne..