Ben kaynanama hiç güvenmiyorum aynı çocuk gibi hateketleri var. Çocuğumla başbaşa kalınca o da kendini çocuk gibi hissediyo, çocuğuma vurdulu kırdılı oyunlar oynuyo. Bi bakıyorum kafasına vuruyo şakasına, bi bakıyorum sert oyuncaklar atıyo üstüne, ben öpmeye kıyamazken, bu kadının saçma stiline gıcık oluyorum. Mümkün olduğunca baş başa bırakmıyorum ikisini. Çünkü kadının kafa kırık bunu anladım. Anneme de bırakmam, o da çok bencil. Kalkıp oynatmaz çocuğu, hiç görmemiş gibi tv izker durur. Kardeşim de elinde telefon, geçen doktor randevusu için ona bırakıp gittim, çocuk nerdeyse kolonya içecekmiş. Rabbim kimseye muhtaç etmesin. Eşim de geçen mağazada kaybetti çocuğumu. Hepsi birbirinden sorumsuz. Allahım bize bağışlasın evlatlarımızı gerçekten çok zor..