biraz saçma bi paylaşım olacak belki ama kendimi anlamaya çalışıyorum bende gerçekten sıkıntı mı var yoksa vesvese mi geliyor diye düşünüyorum, bazen bişey oluyor sanki ınsanları kıskanıyorum gibi fesatlık geçiyor içimden sonra tövbe tövbe düşündüğün şeye bak gibi şeyler söyleyip telkin ediyorum yada gerçekten böyle biriyim de içimde kendimi mi bastırıyorum ki, kendimi değerlendirdiğim de gerçekten herkese faydası olan iyi bir eş, arkadaş, kardeş, anne ve gelin olduğu mu düşüyorum, yani kısaca mutlu bi hayatım var bin şükür, ama nedense bu dürtü çok meşgul ediyor kafamı dua falan okuyunca biraz kendimi iyi hissediyorum varmı başka tavsıyeniz, ne düşüneceğimi bilmiyorum