Bilemiyorum. Kişiden kişiye değişir. Kız çocukları da babaya düşkün olur derler. Öyle dediklerinde de hep herkes için bu geçerli değil derdim. Ben üniversitedeki ilk yılımı tamamlamadan önce babam yok gibiydi mesela. Düşünün 19 yaşımı tamamlamışım yani. Sonra yarıyıl tatiline eve geldim. Özlemiş sarıldı falan. Çok aşırı şaşırmıştım. Sonrasında hep iyiydi. Şuan da çok iyi. Allah bozmasın ama sonuçta insan yaşadıklarını da yok saymıyor. Annem benim ve kardeşlerim için çok ayrıdır. Hatta babam biz daha küçükken bi iş sırasında 2 kattan düşmüştü. Hastanede yatmıştı. Biz 3 kardeş hiç üzülmemiştik endişe etmemiştik. O zaman biz acaba babamızı sevmiyor muyuz diye kendi aramızda konuştuğumuzu hatırlıyorum.