Arkadaşlar öncelikle bu postu bugün açılan postlara itafen yada kimseyi zan altında bırakmak için yazmıyorum. Tamamen kendi yaşadıklarımı hatırladığım için üzüntümü sizlerle paylaşmak istiyorum.
Benim bebeğim 3.5 aylıkken meme reddi oldu. Bunu yazarken bile ellerim titriyor gözlerim doluyor. Iki göğsümden sütler akarken bıraktı beni oğlum. Beni bıraktı diyorum çünkü öyle bir psikolojiye girmiştim ki sanki oğlum gerçekten beni bırakmıştı. Beni sevmicekmisin annem sen diye saçlarını okşayarak ağladım. Pes etmedim doktora gittim özel eğitmenlere gittim.. Pskolojik destek aldım. Sonra dedim ki vuslat tamam emmesin sende sütünü sağ ver. Elektronik sağma makinası aldım. Sütümü sağdım verdim sanki anlamış gibi onu da içmedi. ( Reflü yada anne sütü alerjisi yoktu ). Bebeğimi elbette ac bırakmadım mama verdim. Kıyafetlerim ıslanırdı o açıkdığında. Sağdım sağdım döktüm dökdükçe ağladım. Sonra sütlerim geri gitti.
Şükürler olsun Rabbim sana dedim evladım iyi ya mama ile beslensede olur dedim. Şükür şükür şükür dedim her gün.
Şimdi bazen okuyorum yada duyuyorum. Işte çıldırmak üzereyim mememde uyuyor, biktim memeden nasıl kesicem.. ( Zorunlu meme bıraktırmak durumunda olanlara sonsuz saygı asla onlara bir sözüm yok aslında sözüm kimseye de değil ) ama bunları duydukça diyorum ki. Nasıl ya nasıl gerçekten mi. Asla keyfi olarak yada süt varken bir annenin memeden kesmesine inanamıyorum cok üzülüyor ve ağlıyorum.
Demem o ki keşke iki mememi koparsaydı da yavrum beni emseydi. Ama şükürler olsun ki Iyiyiz şükürler olsun ki evlatlarımız yanımızda Rabbim hic bir annenin koynundan evladını ayırmasın.
Sadece içimi dökmek istedim..