Her kadın parmak uçlarından öpülmeliydi ve her kadın istisnasız kırık dökük bir sonbahar kurbanıydı.
Burası benim hikayem, burası senin, burası bizim ve bizim gibilerin hikayesi. Benim sonbaharıma hoş geldiniz. Benim beynimin yarattığı küçük hayatta herkesin bir izi olsun istedim. Bu izler bizim izlerimiz olmalıydı, ve bu başlangıç, bir çok sonun; başlangıcı olmalıydı.
Bu hikaye umudunu kaybetmiş, aşkı bilmeyen, yaşamayan, yaşatamayan herkesin hikayesi. Ruhunuza dokunmak umuduyla.
***
Bugün günlerden ne mi? Bende bilmiyorum. Bildiğim tek gerçek hayallerimin ve umutlarımın bir dar ağacına asılıp acımasızca sallanması olduğuydu. Bugün kaderimin, hayatıma bir set ördüğü; o acımasız ve kederli gündü. Arafta kalmış ruhum ve her atışında, göğüs kafesimi yırtarcasına beynime baskı uygulayan kalbimin ölüm yıl dönümüydü. Bugün ölüm yıl dönümüm. Sevdiğim adamı; binlerce kez beynimde öldürüp, zamanın her salisesinde sevmekten vazgeçmeyen kalbimin kırık dökük savaşı.
Daha önce wattpade 250000 okunması olan kitabımı bir sinirle silmiştim. Ama bugün bir ilham geldi. Tecrübeli değilim ama yazıyorum