Bir hafta önce doğum yaptım. Rabbim bu mutluluğu bana tattırdı. Ama o kadar garibim ki yüzüne baktıkça ağlamak istiyorum hep ona bisey olacakmış kaygısı yaşıyorum ve aklıma geldikçe ağlıyorum. Rabbim bana bebeğimi emanet vermiş ne iyilik yaptımda bana bu meleği layık gördü deyip deyip ağlıyorum. Bebeğim sarılık oldu dün de fototerapi aldı taburcu olduk tekrarlar diye de korkuyorum. Sarılık olması bile benim sucummus gibi geliyor sanki ben hasta etmişim gibi . Ellerimden ayaklarından kanlar alınırken ağlamaktan içim dışıma cıktı ve sütüm azaldı . Bu hep böyle mi olacak gözümu kırpamıyorum. Lohusa depresyonunda miyim. Abartıyor muyum? Benim gibi olan var mı? :( hamileligimde anneliği bu kadar hissetmemistim. Canım kızım.