Ben 21 yaşındayım bu yasima kadar tek sırdaşım tek yakin arkadaşım annemdi ne derdim varsa anneme sığındım ne mutlu gunum varsa annemle paylaştım. O benim herseyim tek dostum tek sırdaşım. Nişanlandım annem sonradan laf soz olmasin diye bir seye karışmadı ama ben ne alinacaksa ona sordum. Ondan fikir aldım fikrini soylemek istemedi ben annemr küstüm neden beni kimsesiz gibi bırakıyorsun diye. Bu esimin gözüne battı annem ne kadar ben karışmayım dediyse laf olur dediyse eşimin o kadar gözüne battı. Benim annem akıllı kadındır. Zekidir anlayışlıdır. Bi yuzdenben babam kardeşim hepimiz bir sey yapacakken anneme sorarız onun mantığına yatarsa o is doğrudur. Cunku yemin ederim hic bizim kotulugumuzu istemez. Simdi en ufak bir seyde esim annemi gözünün onune alıyor. Ne olursa olsun. Annene sor o bilir. Sizin aileyi annen yönetiyor. Benden cok annene derdini anlatıyorsun. Senj annen yönetiyor. N3 zaman annemle konussam yine ne anlattın annene gibi seyler söylüyor. Bu tavırlarından cok sıkıldım. Benim annem kotu bir insan degil ki. Kim evladının kotu olmasını ister. Aksi gibi annemde esime ısınamadı. İkiside bir araya geldiklerinde birbirleri yokmuş gibi davranıyorlar. Nasıl birbirlerine sevdire bilirim. Ben cok yoruldum. Benim annemden baska kimsem yok ki. Tek dostum tek arkadaşım tek sırdaşım kısacası herseyim.