Ama böyle de zor yahu :) neyse ki normalmiş :)
Bence her şey kararında iyi, normal olmadığını düşünme sebebim bizim de kendimize karşı, ailemize karşı, topluma karşı sorumluluklarımız olduğu ve bu şekilde olduğumuz müddetçe kendimizi yıprattığımız.
Anneyiz, süper kahraman değiliz (aslında super kahraman olabiliriz :) ) bizim de hayatımız var.
Sevdiğim ve özlediğim bir işim var, hem ise dönmek istiyorum hem uyurken bile birakamadigim bebeğim var.
Bu ikisi arasında kalmak çok zor. Başka bebeklerin de bana ihtiyacı var ( sosyal hizmet uzmanıyım)
Ne kadar bilirsen bil, ne kadar okursan oku.
Hâli bilen hâli yaşayandir diye düşünüp hadi bi cesaret diyip yazdım :)
Yalnız olmadigimi bilmek birazcık rahatlattı