Söyleyeceklerimden dolayı yargılamayın. Yargılayacak olan da lütfen yorum yazmasın tartışmak istemiyorum.
oğlum 6 aylıkken hamile olduğumu öğrendim. Dünyam başıma yıkıldı.eşime korunmak için yalvarırken eşim hiiiç tınlamadı beni. hamileyken bile anlattım ona korunmanın önemini. geçmek bilmeyen idrar yolu enfeksiyonum var. oğlum 8 aylık şuan, hala ama hala dikiş yerlerim acıyor.ilişkiden sonraki acımı da anlatamam...
Nyse bebeği öğrenince aldırmayı çok istedim, ramazan ayındaydık eşim çok konuştu vs vs.. Ama ben ne bu hamileliği kabullenebildim hala nede bebeği. çünkü doğumdan doğum sonrasından çok korkuyorum. açıkçası psikolojim alt üst oldu erittim kendimi. oğlumun rızkını çaldım diye ayrı bi işkence çektim kendimce hala da çekiyorum.
neyse benim bu mahvolduğum halde bu haberi öğrenen diyor ki; :Yazık değil mi şu çocuğa, suriyelilerle yarışır oldun, tam kürt gelini olucak insanmışsın, oğluma dönüp ; sen hakkını helal etme yavrum bunlara sütünü eksik ettiler senin, ah kızım ah hiç mi korunmadın cahil cühela da değilsin vs vs... Eşimin hiiiiiç suçu yok gelen giden bana laf söylüyor. Sanki çocuğu ben kendi kendime yaptım.
görümcemin eşi ilk öğrendiğinde herkesn için de ahh merve ahh napıcaksın niye dikkat etmedin dedi. bende dedim ben mi yaptım tek başıma ? ben kendi kendime çocuk yapsaydım eşime ne ihtiyacım vardı ? neden bana laf söyleyip duruyorsun, ben fabrikamıyım da durupdurup çocuk yapıyorum dedim. sustu. görümcemde kızdı eşine...
psikolojik tedavi almak istedim eşim ne gerek var dedi. içimdeki sorunları çözemiyorum napabilirim...
uzun oldu. kusura bakmayın.