Merhaba kizlar burda kimseyi tanimiorum ama derdimi sizinle paylasmak istedim icimi dokecek kimsem yok , bir annem var ona da arada anlatiorum ama cok kafasina takior onu uzmek istemiorum , bes senedir evliyim iki kizim var evliligimde hic sknti yoktu , fakat son bir senedir cok kotu , esimin bana karsi olan tavirlari davranislari cok farkli , surekli sen birsey bilmion etmion diye beni eziklior baskalarinin lafiyla hareket edior yani benim fikrim onun icin onemsiz ama baskalarinin fikri onun icin cok onemli , baskalarinin akliyla hareket edior , bu da beni cok uzuyor , beni umursamior gibi bir hali var , onunla iletisim kuramiorum birsey desem kendimi tartismanin icinde buluyorum , cok cabuk sinirlenip parlior , ilgi alaka da yok , benimle bir arada bile durmak istemior her tartismada evden cikip gidior kacior kacma gel konusalim bu sekilde ilerlemez diorum zar zor bir kac gun once konustum tamam duzeltcem kendimi vs dedi hala ayni en ufak seylere sinirlenior , ve kalbimi kirior , o kadar bunaldim ki huzursuzluk aldi basini gidior evlatlarima kiyamiorum sabretmeye calisiorum ama duzelmezse nereye kadar gidicek diye dusunuyorum , bosanmayi bile ara ara dusunuyorum ama ailemi kaybetmek de istemiorum ama fazlasiyla yiprandigimi hissediorum icime atmaktan yoruldum artik , ve esimin ailesinde bir kac kisiye buyu yapildi ben de acaba bize de mi yapildi diye dusunuyorum hic sorunumuz yokken simdi bole olmasi kafami cok karistirior cekemeyenler cok cunku , sizce ne yapmam gerekir son uyarimi yaptim yine ayni yine..