Selam kardeşlerim.
En son şiddet sonrası boşanma kararımın ardından yalvar yakar yavrum için eve geri döndüm. Ama ona ne yemek yaptım ne yüzüne bakıp iki kelime ettim. Çok pişman oldu her gün yalvardı ama yumuşamadı içim bi türlü bilmiyorum. Kaynanam biraz destek oldu biz çektik kulaklarını daha yapamaz kızına yazık dedi vs. Vs. O arada işe başladım. Annem bakıyo kızıma kaynanamda geliyo gidiyo. Ama işe başlamak beni aşırı rahatlattı kafam dağıldı en azından bi süre başka şeylere odaklanabildim. Bugün annemin işi vardı kaynanam bakıyodu çocuğa evdeydi kocamda. Eve geldim tabiki yemek yok. Daha girdim bismillah elimi yüzümü yıkadım. Beyefendi 3 te kalkmış daha bişey yememişmişmiş ne yicez dedi. Ayarlarım bişeyler dedim kızımla oynamaya devam ettim. Sonra annesine dönüp gördüğün gibi bi b.o.ku zaten beceremiyo bide afra tafra çekiyoruz dedi. Ağzımı açmadım. ben gelicem sende yemek yicem dedi. Orda duş alıvam dedi. Bikaç parça eşyasını da alıp defolup gitti. Mükemmel kaynanam ağzını açıp trk kelime demedi. Kölesiyim ya paşanın geberdi açlıktan!
Öylece kalakaldım. Ama canım yanmıyo artık ne kadar ertelersem o kadar kötüleşecek durum biliyorum.
Bunu şu yüzden yazıyorum buraya bu süreçte doğum günümü babalar gününü evlilik yıldönümümüzü atlattık. Hediye beklemedim tabiki hayır ama en azından sözünde ciddi olduğunu birazcık hissetseydim gerçekten çabalasaydı. Her gece sokaklarda gezmeseydi keşke ben de ömür boyu çocuğumu iki arada büyütmek zorunda kalmasaydım.
Şu yüzden yazıyorum. Düzelmiyor düzelmeyecek hata ettim düzeleceğini düşünerek benim gibi böyle şeylere yaşayablar varsa biz güçlüyüz. Düzelmesini beklemek sadece zaman kaybı. Kendinize olan saygınızı yitirmek istemiyorsanız sevilmediğiniz yerde durmayın. Kimsenin adam olamamış veledlerini hizaya getirmek bizim görevimiz değil!!