Yorumun için teşekkür ederim canım. Kararimdan eminim. Dogrusu bu şüphem yok. Temel sağlam değilse evladımı o ateşe neden atayım. Bende aile sevgisi olmadan büyüdüm ve çok zorluğunu gördüm. İnsan bir süre sonra kendine yetmemeye başlıyor ve sevgiyi dışardan arıyorsun ve doğal olarak kimse adam gibi sevmedigi sahiplenmedi içinde sürekli yara alıyorsun düşüp kalkıp yola devam etmek zorunda kaliyorsun. İlerde cocuqumda bu sekilde olursa onu en iyi ben anlarım ve kendimi suclama olasılığım daha yüksek olur. Annem babamdan boşandığında iyiki boşandım demiş babam öldü aradan yillar geçti ve annem keşke babanı anlamaya calissaydim onu sakince dinleseydim destek olmam gerekn yerde hep köstek oldum dedi. O yüzdende gidemiyorum boşanmak istemiyorum. Ya sonradan kendimi suçlarsam keşke bunu yapsaydim belki evliligim kurtulurdu diye . Keske demektense şuan eşim yanimdayken evet burnumdan getiriyor evet demediqi kalmıyor ama yinede ilerde kalbim vicdanım rahat etsin diye gitmiyorum. Burdayım..!