Kaynanam beni hiç sevmez her defasindada bana der keşke senin yerine kız kardeşini alsaydim falan filan ona tek bi kelime yanliş söz demedim evimi ayirdi ne giderdi ne gelirdi nede bizim gitmemize izin verirdi bayramda bile annesinin evinde buluşur bayramlaşirdik evim yoktu durumum kötüydü onlar tokken ben aç yatardim 2 tane engeli çocuğumla sonra raporlarini yaptim maşlarini çektim kendi imkanlarimla ev aldim araba aldim durumumu gayet iyi hale getirdim. Onlardan tek kuruş almadan yaptim herşeyimi. Oğlum ameliyat olacakti eskiden ona anne benle gelirmisin dedim o sirlar annem ler yaşadiğim memelekete değillerdi. Mecbur ona gitim benle gel dedim. Beni resmen kovdu kaynımla eşim tartişmiş diye. Bende bizene onlar kardeş dedim benle çocuklarimin suçu ne dedim. Yok kalk git bidaha sakin gelme dedi ağlaya ağlaya eve gitim o gün. Durumum iyi olduktan beli gelip gitmeye başladi 4 gün bir hafta falan kalmaya başladi bende yine hiçbir kusur etmedim. Simdi hamileyim 3cü evladima düşük riskim var anjo oldu 3 gündür ben bakiyorum bende kalmak istesiğini dedi tabi anne senin evin dedim aldim ben bakiyorum ama elimde değil her saniye beni en zor zamanimda kovduğu aklima geliyor ağlayasim geliyor . Sizce doğru olanimi yapiyorum ona karşi