Kendimde birkaç gün önce post açtım lohusa depresyonu ağır geçiriyorum bende anamın evinden gelemiom beş gün evim bir hafta anam da öncesi kırk küsür gün anamın evimdeyim emzirmek istemedim uyuyamadım ağlama krizi ağrılar bebeğimi istemedim alın yapıştı yakama, dedim ama öncesinde zaten depresyon hastasıyım ilaçları hamileyken bıraktıydım doğumdan bir ay önce uykusuzluk başladı doğumdan sonra kaygılar isteksizlik yaşamak istememe bir sürü şey sonra sütten kesip ağır ilaçlar almaya başladım şimdi 67 günlük bebeğim ve ben daha on beş gündür evladımı ancak gerçekten isteyerek severek bağrıma bastım çok kötü günler hisler yaşadım yaşattım emzirmediğim için çok pişmanım kendime kızıyorum ama uykusuz sinirli ve ağlayan bir anne dense emzirmeye sakin bir anne daha iyi zira bebeğim önceden huzursuz uykusuz sürekli ağlıyan bir bebekti şimdi yeni yeni iyiyiz evim üstten süpürüyom eşimle beraber herşeyi yapıoz bence sende eşinden yardım iste ailendende psikolojik yardıma ihtiyacın varsa almaktan çekinme bu utanılacak bişey değil