Babamın telefonuna sürekli hatırlatmalarda not alırdım fatosumun doğum günü hediye almayı unutma diye.. hatırlanmak hoşuma giderdi ee babamda 4 tane kızı var hangisini hatırlasın bende en kucukleriyim. Biraz şımarmak istiyorum ılgı istiyorum her doğum günüm gelmeden mutlaka hatırlatirdim. Ama bu doğum günümde ben hatirlatmadim... Babam bana kendinin ne kadar önemli olduğunu neler kaybettiğimizi öğretti. Küçük şımarık kız bitti dedi büyüdün dedi. Diyemedi demek istedi.. 20 gündür yoğun bakımdaydı. Sadece 2 kere gözlerini açtı ve sadece ben görebildim gözlerini açtığını gözünün yaşını ben sildim. Yogun bakıma kaldırılırken yanımda annemle ben vardık bize elini salladı helâlık isticektim konduramadım babama ölümü baba herşey güzel olucak dedim sadece ve uyuttular. Son yemeğini ellerimden yedi hemşire yemeğe değil hava ihtiyacı var dedi ama hiç birşey yemiyo cani bu çorbadan istemiş dedim bak baba bu torunun dedim son anları gözlerimden tek bir saniye gitmiyor.. ve bu gun bu sabah saat 10 eşimin telefonuyla babamın haberini aldik. Ne desem boş ne yapsam boş. Rabbim kimseye yasatmasin bu acıları desemde boş hepimiz yasicaz biliyorum. Ölüm için herzaman erken geliyor insana sanki herşey çok yarim kalmıştı.. Babam artık bana her doğum gününde unutmadığını hiç unutmicagini hiç unutmicagimi hatirlaticak..