Postu da artilama gibi bir olay olsaydı keske :) Ben de öyle düşünüyorum, hic tedirgin değilim. Ölüme hazır miyim, amellerim ne durumda diye düşünüyorum tabi ki ama bu hep ara ara düşündüğüm bir şeydi zaten.
Simdi virüs geldi yakalanirsak öleceğiz, yakalanmazsak ölümsüzlük varmış gibi bir algı oluşuyor, anlamıyorum ben de bunu. Ya da iste kendimi değil cocugumu düşünüyorum... çocuk senin değil bir kere, orda anlaşalım. Rabbim onun sahibi. Biz onun emanrtcisiyiz. Peygamber Efendimiz bile küçük yasta annesini babasını kaybetmiş, öyle bir hayat sürmüş. Biizm evladımızın da imtihanı oysa Rabbim ona güç versin hayata güzel tutunsun, yapabilecegimiz bir şey yok ki aciziz biz. Ki güzel bir şekilde yetistiremediysek, mahşer günü evladım diye sarilmayip koşarak kaçacağız belki ondan. Rabbim korusun.
Velhasil virüs yokken de varken de yapmamız gereken Allahin bizden istediklerini yerine getirmeye çalışmak. Bu kadar. Nasıl bir kul olmamı istiyor, nasıl bir es nasıl bir anne olmamı istiyor, nasıl namaz kilmamami nasıl tesettur kullanmami istiyor vs. Bunlara kafa yorarsak virüs gelse ölsek de bahtiyar ölenlerden oluruz biiznillah ;)
