Merhaba... Biraz uzun olabilir kusura bakmayın ama sizlerlede paylaşmak istedim. 6 ay önce sezeryanla doğum yaptım.Bir süre annem yanımda kaldı annem gidince kaynanam geldi. Ailelerden uzakta yaşıyoruz.Kaynanam gelince sorunlar başladı.Bebeğim kolikti ağkama krizlerinde bişey yapmıyordu sadece laf sokmakla meşguldü bu çocuk aç sütün var mı yok diye. Bebeğim sakinken seviyordu ağlarken oralı bile olmuyordu.Sezeryan halimle yemek çay yapıyordum yardım bile etmiyordu.sadece eşim yanımdaydı eşim yardım ediyordu. Hem ağlıyordum hem yapıyordum hatun içerde hint dizisi izliyordu tabi laf sokmaları eksik olmuyordu. Bende çocuk büyüttüm hem ev işi yapıyordum hem çocuk bakıyordum diye... O halimi düşünmeden her defasında kalbimi kadınlık gururumu kırıyordu. En sonda eşim annesine patladı onu uyardı.zaten eşim anlayışlı olmasaydı desteği olmasaydı çoktan bitirmiştim evliliğimi çünkü kaynanamla anlaşamıyoruz sürekli benimle yarış halinde. Bebeğim büyüdü çok şükür kolik bitti şimdi gelince seviyor kucağına alıyor falan ama içim içimi yiyo paylaşamıyorum kıskanıyorum çünkü onun emeği hakkı yok bebeğimde o yüzden sevsin alsın istemiyorum. Kötü günümde lohusalıkta yanımda olmadı.Annemin emeği hakkı çok ödenmez. Bana ve eşime siz uyuyun dinlenin ben bakarım diyordu yemek yapardı iş yapardı ama kaynanam sanki gökten inmiş asla... Şuanda Anneliğimi kıskanıyor bebeğime olan ilgimi kıskanıyor bana şimdikiler İnternetle çocuk büyütüyor diyo bende kimse annesinin karnında anne olarak gelmiyor tabi bilmediklerimi araştırıp öğrenecem çabalayacam dedim... Yani demek istediğim eşim yanımda çok şükür herşeyin farkında ama ben kaynanamı sevemiyorum artık soğudum bebeğimi paylaşamıyorum onunla.aarkadaş komşu vs alıp sevse içim rahat gözüm kapalı ama kaynanam alınca bana bişeyler oluyor geriliyorum kaynanamı bi kaşık suda boğmak istiyorum o an...