3 yıllık evliyim. Bir yılımız işim nedeniyle farklı şehirlerde geçti. Bir yılın sonunda kaynanamla beraber oturmaya başladık. Altı ay sonra bir aylık hamileyken evden kovuldu eşim. 20 yıldır kullanılmayan pislik içindeki bir eve yerleştik. Hamile olunca insan hassas oluyor. Midem bulanıyor, bir şey yiyip içemiyordum o evde.
Sizi hamile halinizle sokakta bırakan kadının yüzüne bakar mısınız ? Ben baktım. Affettim. Sırf eşimin hatırı için. Kadın hiç değişmedi , hiç utanmadı. Annesinin evinde her gün kahvaltı hazırlayan adam gitti , yerine çayın suyu kaynıyor gel demle diyen bir adam geldi. Beş gün hasta yattım elini bir şeye sürmedi. Bebek baktım , yemek yaptım , temizlik yaptım. Annesi beş gündür hasta. Her sabah kahvaltısını hazırlamaya gitti , her gün bana yemek yaptırıp annesini çağırdı. Akşamları kontrol etmeye gidip hastanelere taşıdı. Biraz önce aradı annem acıkmış ne yapsak dedi bilmiyorum dedim. Ara annemi konuş dedi. Bebek bakıyorum sen ara dedim. Sinirlendi elektirikli süpürgeyi fırlatmış yere gitmiş. Annesi insan da ben eşek miyim ya hu ? İnsan azıcıkta eşini , çocuğunu düşünmez mi ?