Canım emin ol yalnız değilsin. Ben 1 bucuk yıl önce evlendim. Evlendikten 1bucuk ay sonra eşim bir çocuğumuz olsun beraber bakar büyütürüz dedi. 33 yaşındaydım. Daha sonra çocuğumuz olmaz diye korktum, nasıl korunacağımı bilemedim. Ve kısa süre sonra hamile kaldım. Daha karnım büyümeden 12 yıldır yanında çalıştığım patronum bebekle zor olur dedi, doğumdan sonra çalıştırmayacağının sinyallerini verdi. Annem bebeğe bakar bende başka bir yerde iş bulurum diye düşündüm. Sigortam vardı düşük bir maaş alıyordum çok da üzülmedim.Fakat hamileliğimin 5.ayında annem vefat etti :( Eşim hamile değilken ve hamileliğim boyunca ev işlerinde yardımcı oldu. 32. Hafta rapor aldım işi bıraktım. 39.hafta doğum yaptım. Bebeğime en baştan beri yanlız bakıyorum. Eşim işten geliyor akraba çocuğu sever gibi Bi öpüp köşeye çekiliyor. Asla detaylı temizlik yapamıyorum çocukla. Ev savaş alanı gibi. Kendi paramı artık kazanamıyor, devamlı evdeyim evde durmaya ve çalışmamaya alışamadım. Bazen 5 bucuk aylık oğlumu durduramayınca oturup ağlıyorum. Gece 4_5 kere emmek için uyanıyor. Uykusuzluk ve alışamamanın stresi beni çökertti. Asla ikinci çocuğu düşünmüyorum.