Daha önce açtığım postlara hatırlayan olmuştur arkadaşlar ne zaman annemi arayıp hal hatır sorsam sürekli beni eşimi kaynanami kinayip duruyor yüzlerine iyi ama arkadan olmadığı lafı söylüyor halbuki zararsız insanlar annemide seviyorlar hep hal hatır soruyor kaynanam ona kaç kere telefonda sana gelcez eylemle oturmaya dedi annem utanmadan kadına demiş yok ben evde olmuyom gelmeyin ben hastayım diyor bende utancimdan kaynanama diyemedim annem seni istemiyor diye nasıl denir ki böyle bişe bahane bulup boşver gitmeyiz diyorum bende saf olduğu için annem sevmiyor kibirli biraz benim annem aynı ablam gibi en akıllı en kendisini beğenmiş o bu dünyada ama bu halleri beni biktirdi gelmiş bana sürekli yok aç oluyon yok evin beş para etmez diyip duruyor şükür kendi evimiz var 3 oda bi salon şükür ekmeğim var ac kalmiyorum hiç bi zaman daha evlendim evime bile gelmedi sürekli böyle beni üzücü kelime kullaniyor kaynanam geçen aradı kızına hiç gelmedin bari torunun olunca gel dedi yok yok ben torun sevmiyom istemiyom gelmem hayatta dedi kadın şok oldu kaldı birden hiç içinde sevgi yok ben kendimi çok yalnız hissediyorum kızlar annem bile bana böyle davranıyor atsam atamam ama bi çözüm de bulamıyorum ağrım oluyor üzüldükce doktora bile gitmiyor ölse kalsa kendi evinden cikmaz misafir sevmez kimseyi istemez kınar herkesi ben cekmedim hiç ona şükür ama artık sogutuyor beni