Bu ara aşiri kötü hissediyorum kendimi yani aslında hep böyleydi bastırıyodum bir oğlum var 5 yaşinda bide 26 haftalik hamileyim.
Geceleri olucak diye aklim cıkıyo oğlumla yatıyoruz hala yanımda yatırıyom babasi tek yatıyo sürekli korkuyorum oğlum rüya görse kalksa bişe gördü kesin diye kendimi korkutuyorum nasıl anlatılır ki bu sürekli diken üstündeyim kontrol etme cabam cok var yoruluyorum ama yınede devam edıyorum işte okula baslicak nasıl göndericem diye diye kendimi yiyip bitiriyom böyle bensiz durucak ya biliyorum düşüncelerim normal değil ama aşiri sahiplenmekden bunu ben nasıl aşicam dayanamıyorum ufacık bişe gözümde dağ oluyor sanki ve ağlamak geliyo içimden dün canım cıkasıya kadar ağladim bi yandan okuyorum bi yandan ağlıyorum neden böyle etrafıma bakıyorum cok rahat kafayla cocuk büyütenler var daha bi cok sey dünya batmiş da altında kalmişim gibi daha cok anlatasım varda sıkmak istemıyorum :( şüküt bugunlerimize ama delirmek üzeryim sürekli yorgunum hep böylee halim yok :(