Bir bakıyorum iyi veya ben iyi yanına bakmaya çalışıyorum bi bakıyorum ben nasıl evlendim bu adamla diyorum. Seviyor muyum sevmiyor muyum bilmiyorum. Sevgiliyken nişanlıyken hiç böyle değildi. Çok stresli çok sinirli bir adam. Tek başına bir iş halledemiyor elinden hiç iş gelmiyor. Ailesinden veya başkasından destek almazsa bir şeyi halledemiyor. Ben ona göre daha çok iş çözen iş yapan bir insanım. Çocuğumla beni dışarı çıkarır gezeriz eve gelince bir şey dediğimde gezdirdim ettim ben der bende bu ne demek biz köpek miyiz derim. Bir şey isteyince yapıyor evet ama bende çalışıyorum aynı maaşı alıyoruz ortak almış oluyoruz ama ben bunu aldım ben şu istediğini yaptım diye lafını yapıyor. İlişki dışında ten teması kuran birisi değil üstüme düşüp şımartmaz asla ilgilenmez pek. Ama istediğimi alınca dışarı çıkarınca bunlar ilgilenmek oluyor diyor. Ev işinde yardımcı olur süpürge falan tutar ama yemek olmazsa aç oturur 2 gün. Çocuğumuzuda oyalayamıyor hiç yarım saatten fazla. Hemen bakarım yarım saat sonra tv açmış çizgi film izletiyor olur. 20 aylık çocuğumuz. Aklı hep ev almakta arabanın modelini yükseltmekte. Gerçekten duygusal anlamda çok ilgisiz bir eş. Hatta onun yüzünden duygusal açlıktan çok kilo aldım. Abur cubur yiyerek mutlu olduğum için. Hep sinirli başımıza bir şey gelse anca sinirleniyor stresleniyor 2 kelime edemiyoruz yok sinir krizine gircem yok kendimi öldürcem. İşte bazen diyorum bir ömür geçmez böyle sonra diyorum daha kötü şeyler yaşayanlar var. Bu bahanenin altına sığınıpta mutsuzda olmak istemiyorum. Biraz uzun oldu hakkınızı helal edin.