Olay epey uzun, çok post açtım öncesinde. O yüzden size özetleyecegim. Cidden artık nasil davranmam gerektiğini bilmiyorum.
Aylar öncesinde görümcemle küstük. Kayinvalidemler de onun tarafını tuttu biraz, bize baskı yaptılar. Neyse en son 31 aralıkta kızım için diş buğdayı yaptık. Orada aşırı suratını aştı, ağlayacak gibi oturdu durdu. Sonra gittiler ama gidiş o gidiş. Bir daha arayıp sormadılar.
Bu sürede de eşim onları aradı, acmadilar. Facebooktan falan çıkarıp engellediler. Hatta bebeğimiz acillik oldu o zaman eşim çocuğun fotoğrafını atmış hastaneden. O zaman bile aramadilar. Hatta başkalarını arayip işte biz arıyoruz ama meşgule düşüyor açılmıyor engellediler herhalde çocuğa ne olmuş falan diye sormuşlar ki böyle bir şey yok. Bir kere bile aramadilar millete de böyle anlatıyorlar.
6 mart eşimin doğum günüydü. Annesi aramış artık o gün. Ağlamış falan telefonda. Esim de demiş siz arayıp sormadınız gelmediniz falan. O da demiş ki baban size kızdı işte biz bir gün size geldik siz yemeği yemişsiniz bize aç mısınız demediniz vs.
O olayi da anlatayim. Dis bugdayindan bir gün önceydi. Benim annem de bizim evdeydi. Benim memleket uzak olduğu için annem diş bugdayina birkaç gün önce geldi bizde kaldı. Kayinvalidemlere gelin falan dedim işte yorgunuz bakalım gelir miyiz bilmiyorum tarzı konuştu. Net bir şey demedi. Öyle olunca biz de gelmeyecekler diye saat 6 gibi yemeğimizi yedik. Kızartma falan yapmıştık. Akşam 8-9 gibi birden gelmeye karar verdiler. Benim de açıkçası hiç aklıma gelmedi yemek yedin mi diye sormak. Zaten görümcem nedeniyle gerginlik vardı aramızda. Aciz yemek yemedik demedi. Birden mutfağa girdi kalan kizartmalari ekmek arasına koydu falan. Siz yemek yememiş miydiniz yaa bir şeyler yapayım dedim gerek yok dedi. İşte bunu bahane etmişler artık yersen.
Neyse doğum gününde eşimi aramalarindan sonra bir gün ben geceden cok yorulmuştum eşim cocukla ilgilenirken biraz yattım. Ben uyurken eşim annesini görüntülü arayıp çocuğu göstermiş. Ben sinirlendim açıkçası. 2.5 ay çocuğu merak etmediler hasta oldu aramadilar sen ne diye ariyossun diye. Birkaç gün sonra biz birlikte otururken görüntülü aradı esimi. Ben çıktım gittim konuşmak istemiyorum diye. Tabii sonra eşimle tartıştık sen neden çıkıp gidiyorsun diye. O da sanki olanlar olmamış moduna girdi.
Bir iki gün sonra da beni görüntülü aradılar. Sırf eşimin hatırına açtım. Ama fazla kendimi göstermeden çocuğu gösterdim. Hiç de bana nasılsın ne yaptın demiyorlar. Normal sanki her gün konuşuyoruz gibi davranıyorlar. Çocuğa işte prensesim bebeğim canım böyle sevgi patlamaları falan.
Her gün görüntülü aramaya başladılar birkaç gündür. Açmıyorum ya da eşime veriyorum. Eşim bana kızıyor. Ama ben diyorum ki 2.5 ay bu çocuğu merak etmeyen insanların samimiyetine inanmıyorum. Eşim psikiyatriste gitti ilaç kullanmaya başladı bunlar yüzünden. Onun anne babası bir şey diyemiyor ama bana ds baskı yapıyor. Onlar böyle işte diyor.
Ama ben kaldıramıyorum sindiremiyorum. Aynı şehirde bir gün bile çocuk nasıl demediler. Uykusuz gecelerim oldu yardım edin diyebileceğim kimse yoktu. İkimiz de gurbette olsak bu kadar dokunmazdi.
Kendi ailem de bana baskı yapıyor. Ama ben kinciyim. Bana yapılanı unutamıyorum ama bebeğime yapılanı zaten unutamam. O çocuğu aylarca aramadilar. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi arayıp durmaları midemi bulandırıyor. Ne dertleri var akıllarından ne geçiyor bilmiyorum.