Hayırlı akşamlar arkadaşlar..canım sıkıldı paylaşmak istedim.hamileliktenmidir bilmiyorum insanlara karşı bı tiksinme oluştu içimde kimseyle görüşmek istemiyorum...eşim tarafı zten sinirimi bozuyo mesafe koydum...kimle otursan diğerinin dedikodusunu yapıyo.konussan güvenim yok yetiştiriyorlar birbirlerine önümde konusmayin diyorum bu dfa kötü oluyorum ..aile binası olduğu halde kimsenin evine gitmiyorum..kendi ailem desen hep ben ararım doğru dürüst kimse aramaz beni..annemi özlüyorum gıdım kafa dagitim istiyorum kardeşim yüzünden gidesim glmiyo...sürekli annemle kavga halindeler yüreğim kaldirmiyo..kndi kndime evde karşımda biri var gibi kafamda konuşup duruyorum.neyseki sesli dusunmuyom deli sanirlar heralde.uzun oldu kusura bakmayın..cevap veren olurmu olmazmı bilmiyorum içimden gecenleri yazmak istedim o kdar..