Kızlar bebeğim, kızım 12 aylık. Gündüzleri genelde hep elinden tutayım yürüteyim istiyor pek oyuna meraklı değil şu aralar. Yemeğini bile tam bitirmeden kalkmak istiyor yürürken eğer onu kucağa alırsam deliriyor, çığlık çığlığa:) Genelde ben saklaniyorum beni buluyor desteksiz de yürüyor. Maşallah sübhanallah. Onunla ilgilenmiyormuşum gibi hissediyorum. Mesela ben yemek yerken dursun diye bir tek televizyon açıyorum onda da boğazımda kala kala yiyorum maksimum 10 dakika onu yalnız bıraktığım için kötü hissediyorum. Ya ne bileyim annelik çok tuhaf duygular yaşattırıyor. Gündüzleri hiç sesim yükselmez ona ama geceleri bazen beni candan ediyor :) tekim bu arada eşim gece çalışıyor. Her zaman olmasa da bazen sesin yükseliyor uyu artık diye. Sonra da bunun vicdanını günlerce yaşıyorum. Ve hep kendimi sorguluyorum. Benden korkar diye çok korkuyorum ama korksa gülmez bana, benden ayri kalınca hemen ağlıyor. Ay bilmiyorum kızlar onu çok seviyorum. Ama bazen kendimi de çok fazla unutuyorum sanırım. Sizler nasılsınız?