Herkese merhaba defalarca bu konuyu açtım ama inanın ben çok kötüyüm.. Benim 3 tane çocuğum var 7 yaşında bir tane oğlum var 7 yıllıkta evliyim 25 yaşındayım 7 yıldır bu evliliğin içinde kadın mıyım yoksa çocuk muyum Yoksa bu evin hizmetçisi miyim Hiçbir fikrim yok eşimin var olan huylarını size söylesem sen kafayı mı yedin dersini Daha ne yapsın adam dersiniz ama içeriğindeki zorlukları Ben biliyorum iyi huyları parasını benden Esirgemez eve geldiği zaman çocuklarını öper Beni öper iyi misin der iyiyim derim Nasıl geçti günün iyi geçti Ve bundan ibaret sonra yemek yeriz telefonuna takılır sonra gider uyur, cocuklara bagırmaz ama oyun da oynamaz muhabbet istesem ciddi bir konu konuşmak istesem kadın gibi karşısına geçip olgun bir şekilde fikirlerini vermek istesem ya dalgaya alır ya Ciddiye almaz ya can kulağıyla dinlemez uzun uzun sohbetlerimiz yok. Bir kadın gbi benden etkilenmez gözümün içine bakmaz. Gerçekten çok yoruldum yatak hayatımız O da berbat Ben istemesem aklına bile gelmez 7 yılda kaç defa reddedildim bilmiyorum ve çok yoruldum eve odaklanamıyorum işlerime odaklanamıyorum çocuklarıma odaklanamıyorum sürekli kafamda boşanma dönüyor ona bu kararı mı söylediğimde ağlayıp işte bina üzerime yıkıldı Ben böyle hiç düşünmemiştim falan deyip düzeltmeye çalışıyor ama bakıyorum ki ben artık gerçekten ona karşı buz gibi olmuşum yani buz gibi olmuşum ve Sırf bu yüzden de vicdan azabı duyuyorum bırakıp çıkmak istiyorum Bu evden ama çocuklarımı zarar görmesini istemiyorum iki kızım değil ama Oğlum çok duygusal bir çocuk ona zarar görmesinden çok korkuyorum ve bu problemler yüzünden gece bensiz uyumamaya başladı hem babasına Hem beni yanında istiyor uykuya da alamıyor Bu süreci Ona da çok zarar veriyor Çok üzülüyorum Ne yapacağımı bilmiyorum mantıklı olan birisi bana lütfen lütfen bir fikir verebilir mi
