Çıksan daha iyi diyeceksin şimdi bana..
Çünkü aynılarını yaşıyorum belki daha zorunu maddiyat hariç.. Ama dillendirmek yerine yada karamsar olmak yerine eşime çpcuklarıma sarılıyorum, hasta olmadığımız için şükrediyorum. Sabah çıkıp akşam eve gelen eşim olduğu için, çocuğum okula gidip çıkışta eve hayırlısıyla dönebildiği için, küçüğüm gülüp oynayabilidiği ayına göre gelişebildiği için, akşamları sade ve sadece 2 saat en fazla uyuyabildiğim için hep şükrediyorum. Evet yoruldum ölüyorum, evet karaciğer değerlerim yine yükseldi morluklarım oluimaya başladı yine hastaneye gitmem gerek ama hamdediyorum sabırla bekliyorum. Evet oyuncak istiyorum ama alamıyorum bende aşırı pahalı ama inanki alsakta tencere tavayla daha çok oynuyorlar,, ki bundan 1 sene öncesi çokta rahattık ama şuan böyle olmalı.. Sadece küçük şeylere odaklanıyorum mutlu olmak için. Çünkü geçecek şükredersem, bu dönemde neden diye sorgulamazsam daha kolay geçecek benim inancım bu yönde.
Daha çok beni üzen şey var detay vermeyeceğim senle aynı olanları yazdım çatımız üzerimizde beğensekte beğenmesekte su akıtmıyorsa şu soğuklarda şükretmek için bir tek bu bile yeter. Aza kanaat edeceğiz çoğu gelsin. Yada 1 yaşına gelmiş kuzun
Çalışabilirsin, kursa gidebilirsin vs vs şikayet yerine çözüm üretmeyi denersen sorunlarının azaldığını göreceksin. İnşaallahta öyle olur, iyi olsun herşey senin için. Ama çaba lazım sanki biraz oflanmaktansa..
Şimdi de hadi yazmadan çıksam daha iyi değil miydi... Kırılma, bakış açını değiştir sadece bence.