0 oy
125 göst.
Diğer kategorisinde (319 puan) tarafından
Bir yaşında bebeğim var şükür çok ayrı bir sevgiymiş her an şükrediyorum dua ediyorum ama artık hayatta bir amacım kalmadı gibi hissediyorum. Hamileyken işi bırakmak zorunda kalmıştım. Geçen tekrar başvurdum açık vardı. Tecrübeli eleman bulamıyorlar. Yönetici iki defa olumlu bir iki gün daha bekle diye aradı. Bir ayı geçti arayan yok. Baktım eleman ilanı koymuşlar gene beni almıyorlar. Bütün arkadaşlarım çalışıyor. Ayda bir buluştuğumuz arkadaş grubu var küçük. Herkes işte olanları anlatıyor, maaş falan konuşuyorlar ben öyle bakıyorum sadece çok zoruma gidiyor. Başka bir iş yeri var ama çalışma saatleri eşimle çatışıyor. Ailelerimiz uzakta. Maalesef dönüşümlü bakamayiz diye başvuramiyorum. Kaç aydır kilo veremiyorum artık ayna karşısına geçmiyorum. Kendimden soğudum resmen. Hadi bir kahve içelim diyeceğim tek bir arkadaşım yok. Bir iki tane var onlarda ya çalışıyor yada ben aramasam, mesaj atmasam asla aramaz. Bende bıraktım yazmayı artık. Sürekli yalnızım. Üniversitede okurken hayatımı böyle düşünmüyordum hiç. Küçümsemek olarak anlamayın nolur ama hayatta tek yaptığım çocuk bakmak resmen. Ha bir de temizlik, yemek var. Çocuğu büyüt sonra onun aynılarını yapmasını izle. Başka bir şey yok. Sürekli ağlıyorum elimde olmadan çöküp dakikalarca hıçkırarak. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Eşim zaten önemsemez. Ne zaman annemlere gidicem desem sevinir. O da haklı onu da nöbet çıkışları uyutmuyoruz bazen ses yapıp. Bir doğum günü hediyesi aldı ayakkabı. Kargo iade olmuş. Ee şimdi napıyım diyor. İstiyor musun illa diyor. Hediye bu zorla aldırıyorum resmen diyince de belki başka bir şey istersin dedim diye lafı çeviriyor 

6 Cevaplar

0 oy
(583 puan) tarafından
Yaaa kıyamam üzülme 
-Reklam-
0 oy
(242 puan) tarafından
Ahh cnmm aynı şeyleri yaşıyoruz inanki çocuktan sonra artık bir işe yaramaz olarak görüyorum kendimi. Gurbetteyim kimse yok sürekli evdeyim çalışmak çok istiyorum ama kpssyi  gözümde çok büyütüyorum. Hep üniversite zamanlarım aklıma geliyor ne güzel günlerdi:( ama yinede şükür Allah içimize ferahlık versin cnm
0 oy
(1,199 puan) tarafından
Aynı bende öyleyim çalışıyordum hamileliğim çok kötü geçti bıraktım, sonra zaten kızım çok huysuzdu hâlâ düzelmedi yanlış birşey demek istemiyorum ama daha az önce dedim ki sosyal hayatımı sıfırladın benim evde bile hiçbirsey yaptırmıyor sürekli üstümde , yemek yapmama bile fırsat vermiyor, temizlik yapacam kafam dağılacak biraz ama yok sürekli pacama yapışıp ağlıyor, eşim çok ilgilenmesine rağmen ben çok bunaliyorum bana nefes aldırmıyor çünkü
(319 puan) tarafından
Aynen inan daha demin mutfaktan balkona kadar geçtim elimdekini bırakmaya hıçkırarak ağlıyor. Tuvalete gittim yürüteci geçmemiş halıdan bütün apartman duymuştur ağlamasini
0 oy
(12,917 puan) tarafından
Çok haklısın böyle hissetmekte ama bu bir geçiş süreci. Çocuk biraz daha büyüdükten sonra eski tempoda hayatına pekala devam edebilirsin benimki şu an 2 yaşında işe dokuz aylıkken döndüm bende ara verebilmeyi isterdim mesela 
(319 puan) tarafından
İnşallah canım
0 oy
(442 puan) tarafından
Seni çok iyi anlıyorum. Ben de üniversite mezunuyum edebiyat öğretmeniyim aynı zamanda diğer branşım özel eğitim öğretmenliği. Kpss çalışıp girmediğim için ücretli olarak iyi kötü çalışıyordum. Kendimi iyi hissediyordum ekonomik anlamda özgürlüğüm vardı canım ne isterse onu alırdım kendi kendime. Ama çocuktan sonra eve kapandım tek gittiğim yer ya annem ya kayınvalidem. Arkadaşlarım uzakta, burada olanlar da çalışıyor herkesin kendine göre düzeni hayatı var. Apartman komşularım olmasa herhalde kafayı tamamen yerdim. Şimdi bile çok sıkıntıda bunalımda boşluktayım. Kendi paramı kazanmak çocuğuma daha iyi bir gelecek sunmak için çalışmak istiyorum ama ona bakacak kimse de yok şuanda herkes çalışıyor ailede. Hayattan bezdim yemek çamaşır ütü temizlik çocuk bakımı vs.derken kendimi işe yaramaz boşlukta biri gibi hissediyorum. Doğumdan sonra hamilelikten önceki kilomun bile altına düşmüştüm çok zayıflamıştım ama bu aralar evde oturmaktan amaçsız yaşamaktan gene kilo aldım. Hiçbir şey yapmak içimden gelmiyor. Ne zaman bitecek bu bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun 
(319 puan) tarafından
Amin inşallah bizim iki ailede uzakta kimseyi görmüyorum 3 ay oluyor yeni apartmana taşındık kim oturur onu bile bilmiyorum kimse hayırlı olsun demedi. Bende özel hastanede olsa mesleğimi, hemşirelik yapıyordum çok bunaldım :(
(442 puan) tarafından
Ne güzel bir mesleğin varmış, inşallah zamanı gelince tekrar geri dönebiliriz. Şuan için yapacak bir şey yok gibi görünüyor Allah'a şükredelim ki evlatlarımız sağlıklı. Kendimizi bu şekilde telkin etmeliyiz
(319 puan) tarafından
Çok teşekkür ederim İnşallah
0 oy
(1,787 puan) tarafından
Çocupuma bakmak için bakıcı elinde kalmasın diye işi bıraktım ve sonra kendime kızdım madem bırakabiliyordun daha önce bıraksaydın diye çünkü her çocuğu kendi annesi belli bir yaşa kadar büyütmeli bence ve de hiç bir özel sektör için değmiyor maalesef 

İlgili sorular

0 oy
22 cevap 499 göst.
0 oy
5 cevap 180 göst.
14 Ağustos 2023 Diğer kategorisinde Miniktirtil (1,224 puan) tarafından soruldu
0 oy
10 cevap 192 göst.
7 Ağustos 2023 Diğer kategorisinde Nur ay_ (3,029 puan) tarafından soruldu
0 oy
8 cevap 273 göst.
12 Haziran 2023 Diğer kategorisinde misafir tarafından soruldu

379,050 soru

11,346,085 cevap

34,812 kullanıcı

...