6-7 ay işsiz kaldı depremden sonra. Öncesinde de geçmimizi sağlayacak bir işi yoktu.Çocuğa çok iyi bakıyordu. Hep yanımızdaydı. Çocuk daha mutluydu. Kendi bi süre sonra rahatsız oldu. Aslında hep rahatsızdı ama söyleyemiyordu. Erkek arkadaşlarıyla telefonda konuşurken söylüyordu ama bana asla.sağa sola haber bırakırdı, netten başvururdu falan. Bu süreçte hiç çık iş ara git iş bul vs demedim. Aylar sonra bi telefon geldi. İşe girdi hiç beklemediği başvuruda bulunmadığı. Şimdi çalışıyor. Evde iki çocukla çıldırıyorum:)
Uzun oldu ama üzmeyin kendinizi. Siz çalışınca sanki o evde rahatmış gibi geliyor ama değildir. Çocuğunuza da iyi bakıyor.sabah çıkıp iş arama bahanesiyle akşama kadar gelmese daha mı iyi. Zamana bırakın. Çocuk daha mutlu büyür babişkosuyla. Onun kısmeti de gelir babasını bulur inşallah.