Canım senin ihmalin değil bak.. Üzülmeni anlıyorum çocuklarım düşünce tabi ki ben de üzülüyorum ama saatlerce ağlayacak bişey değil onu anlatmak istiyorum. Sen hiç düşmedin mi büyürken. Sen yanındayken de düşebilir çocuğun.
Ve evet rahatlık var bende. Mesela şöyle var, çocuk koltuktan düşer sarılırım öperim güler hemen. Ama ah vah tepki verince çocuk susmuyo ağlamaya devam ediyor. Acısı geçse de devam ediyor.
Mesela yolda yürürken düşer, hadi kalk oğlum derim kendim kaldırmıyorum (küçükken tabi ki ben kaldırıyodum) içim acır ama çocuğa sarılırım yanında olduğumu gösteririm yine de kendi kendine kalkabileceğini öğrenmesini sağlarım.
Mesela koşarken kafayı duvara vurur yine sarılırım sakinleşinceye kadar.
Bunları yaparken de tabi ki, gözlerde kayma kusma hal ve hareketlerde değişiklik var mı takip ederim (sert düşmeler de) .
İlk çocukta ben de çok çok üzülürdüm, hâlâ üzülüyorum ama yıpratmıyorum kendimi. Çünkü bazı şeyler elimizde değil onu biliyorum.